Aangekomen

Hi how's it going?

Eindelijk een teken van leven van mijn kant, ja ik ben aangekomen. Nog niet van alle hamburgers hier maar op de plek van bestemming, namelijk Buffalo, NY!

Vrijdag 16 augustus ben ik met Eliene en Doua het vliegtuig naar Reykjavik ingestapt na uitgezwaaid te zijn door papa, mama, Esmée, opa Jan, oma Greet, opa Lambert en Lara en Marel. In Reykjavik hadden we onze eerste overstap, dat ging allemaal goed. Toen vervolgde de reis naar the USA; namelijk Boston. Daar zouden we overstappen naar Buffalo in anderhalf uur tijd. Je denkt misschien dat dat in anderhalf uur wel kan, nou mooi niet. We moesten langs paspoort controle waar ik nogal onvriendelijk behandeld werd terwijl ik volgens mij toch mijn vriendelijkste gezicht op had. Daarna was het de bedoeling dat je je koffer weer ophaalt (die wordt niet automatisch overgebracht naar volgend vliegtuig) en weer door de douane gaat en DAN mag je door op je binnenlandse vlucht. Nou, wij kwamen niet eens verder dan paspoort controle. Toen we bij onze koffers aankwamen was onze vlucht allang vertrokken. Logan is ook nogal een raar groot vliegveld dus we wisten niet meteen waar we naartoe moesten en een man aan de info balie kon ons ook niet echt helpen. De moed zakte me in de schoenen; we waren kapot van het vliegen en mijn eerste indruk van Amerikanen was: arrogante drollen. Maar toen vonden we de balie van US airways en werden we door een hele lieve vrouw geholpen aan een nieuwe vlucht. Maar: het systeem had een probleem waardoor we niet meteen onze tickets konden meenemen. Dus ze printte een of ander papiertje uit waarmee me onze tickets op konden halen. Het was op dat moment half 11 s avonds. Die ticket balie opende om half 4 s nachts. Haha. Dat werd kamperen op Logan. Onze vlucht ging uiteindelijk om half 9 s ochtends met overstap in Philadelphia. In het weekend (het was inmiddels zaterdag) waren er geen rechtstreekse vluchten naar Buffalo vanuit Boston namelijk. Na een helse nacht waarin we op stoeltjes hebben (geprobeerd) te slapen en Dunkin' Donuts hebben bezocht kwamen we aan in Philly. Ik wil die stad best graag zien maar ik baalde toch wel een potje dat we moesten overstappen. Al helemaal toen ik zag in wat voor helikopter we moesten stappen: een Dash 8/100-200, zoek maar eens op. Ik ben al geen fan van vliegen dus dit was lachen zeg. Ik zat ook nog naast die propeller en dacht dat die er elk moment af zou vallen. Maar dat gebeurde gelukkig niet en om 1 uur kwamen we aan in Buffalo. Vanaf daar waren we zo in ons huisje bij Collegiate Village waar Anne ons al opwachtte.

Over CV: het is echt top. We noemen het zelf een crèche haha. Of vakantiepark. We hebben al meerdere malen aan het zwembad liggen chillen, een bbq gehad, gefitnesst in de gratis gym en in het cafeetje gezeten. We worden netjes van A naar B gebracht met onze privé busjes en ze zoeken ons zelfs als we niet komen opdraven voor de terugweg haha.

De afgelopen week heb ik vooral introductie week gehad en boodschappen gedaan. We moesten wel het een en ander voor in huis halen en we proberen ook een beetje fatsoenlijk te eten, wat heel goed lukt met Anne haar kookkunsten. De mensen van de universiteit (UB; University at Buffalo) en Roswell Park Cancer Institute (RPCI; waar we stage lopen) houden geloof ik nogal van introductie en mensen waarschuwen. Op de UB hebben we spookverhalen te horen gekregen over internationale studenten die de bak in draaiden omdat ze zich niet aan de regels hielden en de politie agent van de UB heeft ons even duidelijk gemaakt dat alcohol een date rape drug is en dat je altijd 3 dollar in je zak moet houden. Als je dan overvallen wordt kun je dat naar ze toe gooien en wegrennen. Kortom, erg geruststellend allemaal. Maar eigenlijk maak ik me niet zo veel zorgen, die Amerikanen zien het allemaal nogal ver aankomen en Kamp Holland laat elkaar nooit in de steek :)

Mijn algemene indruk van Amerikanen is: heel vriendelijk en netjes. In supermarkten wordt je in NL gewoon aan de kant geduwd, hier zeggen ze netjes pardon of excuse me en wachten tot je aan de kant gaat. Iedereen vraagt standaard: Hey, how's it going? En als ze ons Nederlands horen praten zijn ze meteen erg geïnteresseerd in waar we vandaan komen en wat we komen doen. En in Amsterdam natuurlijk.

De supermarkten hier zijn net Sligros of Makros. Je hebt alles in enorme hoeveelheden en enorme verpakkingen. En ze beperken zich niet graag tot alleen eten. Je kan eigenlijk echt alles kopen. Ter illustratie heb ik een foto van de gang van de frisdranken toegevoegd. Maar dat is eigenlijk nog maar een understatement.

RPCI is ook leukl. We hebben een intro dag gehad waarin we alle waarschuwingen over brand etc nog een keer hebben gekregen. Ik heb ook al een stageplek gevonden bij Dr. Zhang. Mijn project gaat over epithelial to mesenchymal transition (EMT). Dat is iets met controle die cellen over elkaar houden als ze contact maken. Als ze die transitie ondergaan letten ze minder goed op elkaar en kunnen cellen hysterisch gaan groeien (tumor) of rond gaan zwerven (metastases). Het was een erg schattig rustig meneertje en er werken maar liefst 2 mensen in zijn lab haha dus ik ben benieuwd.

We hebben het uitgaansleven ook al even onder de loep genomen. We hebben natuurlijk de nodige import Heineken genuttigd. Echt lekker bier van hier hebben we nog niet gevonden. We lagen natuurlijk om een schappelijke tijd in bed met een alcoholpromillage wat acceptabel was.

Afgelopen vrijdag zijn we gaan shoppen in de Walden Galleria Mall. Hetzelfde geldt hier voor de supermarkten: het aanbod is krankzinnig. Ik heb 2 uur in dezelfde winkel rondgelopen. Op een gegeven moment werd ik gek van al die kleren. Het is wel vrij goedkoop. Ik heb een korte broek, een lange broek met aztec print en shirtje gekocht.

Deze vrijdag vertrekken we naar NY!! Mijn jurkje en hakken liggen al klaar om daar op stap te gaan. Lekker een weekendje de toerist uithangen! Daar zal ik ook een blog over schrijven.

Voor nu zijn jullie weer up to date. Tot nu toe heb ik het echt super naar mijn zin en het is ook nog steeds gezellig met onze groep. Morgen heb ik waarschijnlijk voor het eerst echt college waarin ook iets nuttigs wordt verteld ipv waar de nooduitgangen zijn.

See you soon!